Desde o noso colectivo puxémonos en contacto cos principais partidos políticos que presentaron a súa candidatura nas eleccións xerais deste pasado 10 de Novembro, para coñecer de primeira man a súa postura sobre temas que levamos reivindicando desde o comezo das nosas mobilizacións.

Debemos resaltar que para obter as respostas a estas preguntas contactamos a través das diferentes canles oficiais dos devanditos partidos políticos, obtendo resposta oficial de todos eles agás do Partido Popular e Ciudadanos, polo que tentamos debullar parte do seu programa oficial para poder obtelas. Por outra banda, elixíronse a orde dos partidos políticos e as súas respostas en relación ao seu número de escanos nas anteriores eleccións estatais, deixando ao final os partidos que non responderon ao noso cuestionario.

Taxa de reposición, cal é a medida que tomará o seu partido político respecto diso? Eliminación ou modificación da mesma? E en caso de realizar modificacións, cales serán e con que obxectivo? Esixirán ás comunidades autónomas a cobertura total das prazas non ofertadas desde o 2010?

(PSOE): A pesar de implementala durante a crise, o partido socialista nas últimas datas anunciou en diversas entrevistas e foros de profesionais a intención de eliminala. Nesta ocasión, reclaman “aumentar a mesma en determinados postos”, aínda que eles mesmos no seu programa de abril chamaron a “reverter os recortes eliminando unha taxa de reposición que consideraban unha traba”.

(En Común-Unidas Podemos): Este partido considera que a eliminación da taxa de reposición é “un corpiño para o sistema sanitario” ao non permitir contratar todos os “profesionais necesarios para dar un servizo público de calidade”.

Tamén reclaman aos diferentes CC.AA. que cubran “a totalidade das prazas non ofertadas desde o 2010 xa que é a forma de dotar de estabilidade laboral”. No seu programa así o expresan detallando que se establecerán unhas taxas de reposición “que incorporen máis xente da que abandona o servizo público”.

(Bloque Nacionalista Galego): Desde o BNG, néganse en rotundo á aplicación da taxa de reposición así como a “recortar os servizos públicos para facilitar a penetración da empresa privada” e relaciona que precarizar a persoal sanitario é o camiño máis rápido e eficiente para buscar o obxectivo marcado polos grandes poderes económicos.

Reitera o seu máis firme aposta por eliminar a taxa de reposición facendo referencia a varias iniciativas presentadas con ese obxecto tanto no Parlamento de Galicia como en diferentes Concellos, ben por ser lesiva e por invadir as competencias propias de Galicia.

O partido de Ana Pontón tamén reclamou e reclama a convocatoria dunha oferta pública de emprego ( OPE) con “a totalidade das prazas vacantes en todas as categorías que se produciron pola aplicación da taxa de reposición desde 2010”.

(Más País): O partido liderado por I. Errejón, fai referencia a cambios na mesma xa que destaca que ata a data a taxa de reposición foi moi “restritiva” pero non marca unha acción concreta en relación á mesma, aínda que nunha reunión coa candidata á provincia da Coruña, Carolina Bescansa, expresou o seu compromiso para tomar cartas no asunto.Por outra banda tamén propón un “Pacto de Estado sobre a selección de profesionais sanitarios a fin de establecer bases xerais e comúns para os devanditos procesos selectivos do persoal estatutario dos servizos de saúde”, con independencia de que se poidan incorporar requisitos específicos nas rexións que o vexan necesario, sempre cumpríndose un marco común entre CCAA. Así como tamén unha “revisión do Estatuto Marco do persoal estatutario dos servizos de saúde para actualizala ás circunstancias actuais”.

(Partido Popular): O Partido Popular a pesar de non responder as nosas cuestións leva no seu programa un punto no que fala de establecer “as taxas de reposición necesarias nos servizos públicos esenciais como seguridade, sanidade, educación, etc”. Ademais, tamén podemos atopar a súa intención de promover “a adecuación dos persoais do Sistema Nacional de Saúde ás necesidades actuais e á previsión de baixas por xubilación. Promoveranse sistemas de avaliación obxectivos e transparentes que recoñezan a excelencia no desempeño profesional”.

(Ciudadanos): Os auto considerados liberais non mencionan a taxa de reposición, sendo a única forza política que non fai referencia a unha reclamación crave para este colectivo.

Condicións laborais e salariais das enfermeiras. A día de hoxe existe unha alta temporalidade na sanidade pública, algo que xa alertaron múltiples institucións europeas, que medidas tomará o seu partido político para emendala?

(PSOE): O portavoz de Sanidade Julio Torrado demanda un plan de persoal sanitario que “termine coa precariedade” dos traballadores do Sergas, un catálogo de servizos mínimos e iniciativas para “frear as derivacións á privada” co fin de “recuperar a calidade perdida na sanidade pública galega”.

(En Común-Unidas Podemos): Chama Unidas Podemos á recuperación no ámbito galego de “os acordos retributivos previos á crise”, que xunto á supresión da taxa de reposición así como a convocatoria de ofertas públicas de emprego, contribuirán a dar estabilidade.Tamén destacan, como algo importante a ter en conta, as recomendacións da OMS en canto aos cocientes enfermeira-paciente xa que consideran que “contribuiría a mellorar as condicións de traballo do colectivo”.

(BNG): Para este partido, o principio de estabilidade orzamentaria imposto desde a Unión Europea, sumada á taxa de reposición e un sistema de financiamento prexudicial para Galicia, condicionan o estado da sanidade galega na actualidade. Por iso demandan un mellor sistema de  financiamiento para establecer as prioridades en función das necesidades dos galegos e galegas.Por iso o BNG marca unha folla de roteiro para acabar coa precariedade existente desde o SERGAS cuns puntos que eles consideran claves como son a retirada da taxa de reposición, un plan de recursos humanos para cubrir todas as prazas vacantes, que a contratación sexa pola totalidade da causalidade que orixina o contrato, compromiso para mellorar a xestión dos chamamentos e recuperar os acordos retributivos suspendidos no ano 2010. Ademais reclaman un aumento dos cocientes de profesionais “para atender as necesidades de cobertura” xa que consideran que o cociente galego é “claramente insuficiente”.

(Más País): Errejón denuncia que houbo “un abuso da contratación non estable que redunda en prexuízo da saúde e dos proxectos de vida dos traballadores, e tamén na atención dos pacientes e dos usuarios da sanidade pública”. É por iso que pon encima da mesa a proposta de promover “ofertas de emprego público polo menos cada dous anos co fin de reducir a porcentaxe de eventualidade ata o 10%”.

(PP): Non fai referencia directa a ningunha destas cuestións, pero no seu programa atopamos estas afirmacións: “Impulsaremos unha reforma das condicións de traballo, retributivas e de desenvolvemento profesional dos empregados do sistema sanitario público co obxectivo de adaptalo ao novo marco social, dignificar o seu traballo e dotalo da flexibilidade necesaria para que poidan prestar un servizo de calidade e dar unha atención óptima aos pacientes”.

(Ciudadanos): Tampouco se obtén resposta directa e o único que podemos atopar no seu programa electoral que faga referencia a esta cuestión é o seguinte: “Reduciremos a carga asistencial dos nosos profesionais de enfermería e aumentaremos progresivamente o seu número para aproximarnos á media da UE”. Fan alusión tamén de forma xeneralizada ás condicións de temporalidade: “Acabaremos coa precariedade, o abuso da temporalidade e a interinidade que sofren os profesionais sanitarios. Estableceremos un novo baremo nacional de méritos e capacidades que facilite a cobertura inmediata de prazas vacantes en calquera punto do país e mellore a mobilidade dos nosos profesionais sanitarios.”

Cada vez máis os coidados son realizados por especialistas e está claro que o número de enfermeiras especialistas non é suficientes. O número de prazas convocadas en EIR en ínfimo se se compara co número de prazas ofertadas no MIR. Dentro dos seus proxectos atópase aumentar o número de prazas ofertadas no EIR? Prevén novas convocatorias extraordinarias para aqueles/ as traballadores/ as con ampla experiencia en servizos especiais?

(PSOE): Os socialistas ven prioritario, e así deixan constancia no seu programa electoral, o aumentar o número de prazas de formación de especialistas, así como avanzar para desbloquear canto a prescrición enfermeira.

(En Común-Unidas Podemos): Tamén consideran necesario aumentar o número de prazas EIR, así como “realizar convocatorias extraordinarias para aquelas traballadoras e traballadores que contan con ampla experiencia en servizos especiais”.

(BNG): O Bloque vai máis aló e ademais de reclamar o aumento de prazas, tamén inciden en “regular e organizar as prazas de titoría, liberando de horas a estes profesionais para poder destinar o tempo preciso á formación”.

(Más País): Algo complementario ao aumento do número de prazas é o que leva no seu programa electoral Máis País, que aposta por crear unha Dirección Xeral de Coidados “cunha enfermeira ou enfermeiro director á fronte, para impulsar e mellorar os coidados no sistema sanitario público e dar así resposta ás necesidades actuais e futuras que ten a poboación española co incremento da cronicidade e as pluripatologías”.

(PP): No seu programa vén recollido textualmente: “Promoveremos a flexibilización no número de prazas para a formación de profesionais sanitarios, así como da oferta anual de formación especializada sen máis limitacións que as inherentes á capacidade dos centros para ofertar unha formación de calidade”.

(Ciudadanos): No referente a este tema non aparece nada no seu programa electoral.

Atención Primaria: A Atención Primaria pasa por horas baixas. Que medidas levarán a cabo para paliar a problemática? Teñen unha firme aposta de futuro pola mesma?

(PSOE): Desde a perspectiva estatal do PSOE, queren avanzar na implementación do Marco de Actualización da Atención Primaria, e “incluír actuacións para resolver o déficit de planificación en materia de profesionais, especialmente polo que se refire ao ámbito rural.”

(En Común-Unidas Podemos): Pola súa banda, Unidas Podemos considera urxente “dotar aos centros de atención primaria dos recursos humanos e económicos necesarios” así como recuperar as xerencias de AP no ámbito galego.

(BNG): Desde o BNG, buscan “cambiar o actual modelo de AP” por un baseado en equipos multidisciplinares xunto a un número suficiente de profesionais e coa estabilidade laboral que se requira para atender en condicións as demandas da poboación. Tamén avogan por recuperar as Xerencias de AP e aumentar as prazas de formación e o investimento ata chegar ao 25% do orzamento.

(Más País): Desde Más País a idea de novo é aumentar o gasto sanitario tamén para Atención Primaria, asumindo un gasto mínimo superior ao actual e redimensionar as cotas actuais “en base a criterios de complexidade clínica e variables socioeconómicas”.

(PP): De novo non temos máis resposta que a recollida no seu programa electoral, no que podemos ler directamente con respecto a esta cuestión: “Actualizaremos permanentemente a rede de centros asistenciais tanto en atención primaria como en asistencia hospitalaria. Revisaremos os centros, unidades e servizos de referencia desde o prisma da especialización competitiva para impulsar a excelencia na asistencia ao paciente”, e tamén se recolle a súa intención de “impulsar de modo integral o desenvolvemento profesional da enfermería co obxectivo de incrementar o seu protagonismo activo tanto na promoción da saúde e a prevención da enfermidade, como na consolidación e o desenvolvemento da calidade, cohesión, equidade e seguridade da asistencia, así como da sustentabilidade do Sistema Nacional de Saúde”.

(Ciudadanos): Non se pronuncian respecto diso nin no seu programa electoral.

En resumo, consideramos que as respostas son só unha mostra das liñas a seguir polos distintos partidos políticos.

Sabemos que a política non é unha ciencia exacta e que diversas circunstancias poden dificultar a acción dos seus programas electorais, pero debemos ser enormemente críticos coa xestion dos servizos públicos.

É por iso que colocaremos a lupa enriba da súa xestión tanto a nivel estatal pero especialmente a nivel autonómico, de xeito que esta vez si, se poidan dar solucións aos diversos problemas que sofren as enfermeiras, o resto de profesionais e sobre todo, os nosos doentes. Doentes que non deben permitir o desmantelamento da nosa sanidade pública ano tras ano, porque unha sanidae pública mellor é posible se a sociedade e a política van da man.

Por último queremos agradecer a predisposición de todos os partidos que sí aceptaron responder as nosas cuestións e esperamos que poidan plasmar nuns tempos asumibles todas as propostas que se presentaron nos seus programas electorais, porque investir en servizos públicos e en concreto a sanidade, é investir en benestar.